Het verhaal van Egypt
Egypte is een bijbelse locatie die het meest bekend staat om zijn rol in het Exodus verhaal. Hij was de zoon van Jacob en Leah, en de broer van Judah, Issachar, Zebulun, Dinah, en Jozef. Hij was de eerstgeborene van de twaalf zonen van Jacob, en ontving een dubbel deel van de erfenis van zijn vader. Egypte was de leider van de Israëlieten tijdens hun tijd in Egypte. Hij was verantwoordelijk voor het leiden uit slavernij en naar het Beloofde Land. Hij leidde hen ook in de strijd tegen de Egyptenaren en andere vijanden. Hij wordt gecrediteerd met het leiden van de Israëlieten naar de overwinning in de Slag van Jericho. Egypte staat ook bekend om zijn rol in de Tien Plagen van Egypte. Hij was degene die de plagen over de Egyptenaren losliet, om Farao te overtuigen de Israëlieten te laten gaan. Hij leidde de Israëlieten ook bij het oversteken van de Rode Zee, en bij het ontvangen van de Tien Geboden. Egypte wordt herinnerd om zijn leiderschap en moed in het leiden van de Israëlieten uit slavernij naar het Beloofde Land. Hij is een belangrijke figuur in de Bijbel, en zijn verhaal dient als voorbeeld van geloof en doorzettingsvermogen.
Betekenis van de naam
Het betekent "Huis van de Ka (ziel) van Ptah" in het Oud-Egyptisch.
Oorsprong van de naam
Grieks.
Role
positie bekleed: Egypte
Eerste vermelding
Genesis 12:10
Verschijningen in de Bijbel
646 vermeldingen
In het Hebreeuws
מצרים