Het verhaal van Gideon
Gideon was een bijbelse figuur uit het Boek van de Rechters in het Oude Testament. Hij was de zoon van Joas, uit de Abiëzrieten stam van Manasse. Hij was de jongste van zijn vader's tweeënzeventig zonen, en de enige die overleefde tot volwassenheid. Hij stond bekend om zijn moed en geloof in God. Gideon werd door God geroepen om de Israëlieten te leiden in de strijd tegen de Midianieten. Hij was aanvankelijk aarzelend, maar God gaf hem een teken ter bevestiging. Gideon verzamelde een leger van 32.000 mannen en leidde hen naar de overwinning tegen de Midianieten. Hij stond ook bekend om zijn wonderbaarlijke overwinning op de Midianieten met slechts 300 mannen. Gideon is vooral bekend om zijn geloof in God en zijn moed om de Israëlieten naar de overwinning te leiden. Hij wordt ook herinnerd om zijn wonderbaarlijke overwinning op de Midianieten met slechts 300 mannen. Hij is een voorbeeld van geloof en moed in het aangezicht van tegenstand.
Betekenis van de naam
De naam "Gedeon" is een variant van "Gideon", wat van oorsprong een Hebreeuwse naam is. In het Hebreeuws betekent "Gideon" (גִּדְעוֹן) "hakker" of "degene die omhakt", vaak geïnterpreteerd als "machtige strijder" of "vernietiger". De naam is het bekendst uit de Bijbel, waar Gideon een rechter en legerleider van Israël is die met een klein leger de overwinning behaalt op de Midianieten. Deze bijbelse context draagt bij aan de connotaties van kracht, leiderschap en moed die aan de naam zijn verbonden.
Oorsprong van de naam
Hebreeuws
Eerste vermelding
Hebrews 11:32
Verschijningen in de Bijbel
1 vermeldingen