Wie was Judas Iskariot?

Judas Iscariot was een van de twaalf apostelen die door Jezus werden gekozen om zijn naaste volgelingen te zijn. Hij is berucht vanwege zijn rol bij het verraden van Jezus aan de religieuze autoriteiten, wat leidde tot de arrestatie en de kruisiging van Jezus. Volgens het Nieuwe Testament was Judas een man uit de stad Kerioth en stond hij bekend als de penningmeester van de apostelen. Hij raakte echter ontevreden over Jezus' leer en daden, en stemde ermee in hem te verraden in ruil voor dertig zilverstukken. Judas leidde de religieuze autoriteiten naar Jezus in de tuin van Getsemane, waar Jezus werd gearresteerd en voor de Romeinse gouverneur Pontius Pilatus werd gebracht. Na Jezus' dood werd Judas verteerd door schuldgevoel en gaf hij de dertig zilverstukken terug aan de religieuze autoriteiten. Vervolgens ging hij naar buiten en hing zichzelf op, volgens het verslag in het boek Matteüs in het Nieuwe Testament. Judas Iscariot wordt algemeen herinnerd als een symbool van verraad en bedrog, en wordt vaak afgebeeld als een symbool van het kwaad in kunst en literatuur. Sommige theologen hebben echter gesuggereerd dat zijn daden deel uitmaakten van Gods plan voor de verlossing van de mensheid door de dood en opstanding van Jezus.