Kim był Abram?

Abram, znany również jako Abraham, to postać biblijna, która jest najlepiej znana z tego, że jest Ojcem Izraelitów. Jest synem Teracha i ojcem Izaaka, Ismaela oraz sześciu innych synów. Jest również pradziadem Jakuba i Ezawa. Historia Abrama rozpoczyna się w Ur Kasdim, gdzie urodził się Terachowi i jego żonie, Amthelo. Później Bóg wzywa go do opuszczenia swojego domu i podróży do ziemi Kanaan. W trakcie podróży on i jego rodzina osiedlają się w Haranie. Po śmierci ojca, Bóg wzywa Abrama do kontynuowania podróży do Kanaanu. Po dotarciu do Kanaanu, Bóg zawiera z Abramem przymierze, obiecując mu, że będzie ojcem wielkiego narodu. W zamian Abram musi słuchać poleceń Boga i czcić Go jedynie. Abram i jego żona, Saraj, zostają obdarzeni synem, Izaakiem, a imię Abrama zostaje zmienione na Abrahama. Abraham jest znany ze swojej wierności Bogu i gotowości do posłuszeństwa Jego poleceniom. Jest też znany ze swojej gotowości do poświęcenia swojego syna, Izaaka, z posłuszeństwa Bogu. To dzielo wiary jest uważane za symbol ostatecznego poświęcenia Jezusa Chrystusa. Abraham jest również znany ze swojej gościnności, ponieważ przyjął trzech obcych do swojego namiotu i zapewnił im jedzenie i picie. To dzieło gościnności jest uważane za symbol gościnności Boga dla wszystkich ludzi. Abraham jest pamiętany jako ojciec Izraelitów i przodek Jezusa Chrystusa. Jest przykładem wierności i posłuszeństwa Bogu, a jego historia jest ważną częścią Biblii.