Przeczytaj cały rozdział
A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
